De opzet van het volbrengen van de Camino vanuit Pilar de la Horadada bevat met name het element van verrassing. We gaan een traject lopen, zonder al te veel voorkennis. We weten dát we gaan lopen, ongeveer hoe ver en wat het weer is. In grote lijnen dan. Deze wandeling van uiteindelijk 22 kilometer bracht regen, terwijl we alleen op zon hadden ingezet. Verder was het 5 graden frisser dan het aan de Costa Blanca is. Dat heeft er mee te maken dat we ondertussen al flink geklommen zijn. 500 meter hoogtemeters, betekent inderdaad ook een aanpassing.
De afstand was ook redelijk te voorspellen. We vertrekken vanuit Villena en eindigen in het zwembad bij ons huisje. De route daarheen hebben we al wel een beetje zien liggen, toen we een dag eerder vanuit Villena onze tijdelijke bestemming gingen bezoeken.
De route vertelt eigenlijk al wel het hele verhaal. Na wat kort bochtenwerk aan het begin van de route mochten we in een rechte lijn, op een flauwe klim naar Yecla. De een vindt dat saai, de ander wordt daar erg gelukkig van. Zelf hou ik van de afwisseling, waarbij een rechte lijn ook een afwisseling is. Deze rechte lijn bestaat uit heuvels links en velden met amandelen, druiven en ander groen rechts.
De drie musketeers van een dag eerder hebben de handschoen weer opgepakt. John Houben heeft zijn verloren gewaande bier inderdaad niet meer terug gezien. Dan maar hard werken om die volgende gele rakker te verdienen.
Zoals je kunt zien is het beeld van deze dag minder zonnig dan een dag tevoren. Wel is het een gebied met prima wijn en we zien op de kaart dan ook voldoende bodega’s. Als we eenmaal in de buurt zijn, zien we weinig tot geen activiteiten. Dus kijken we meer naar de druiven en amandelbomen dan dat we er van mogen proeven.
Doordat we zo getraind zijn door de vele kilometers in het eerste deel van 2023, willen de benen vooral meters maken. Dit zorgt ervoor dat we in recordtempo door de velden gaan. De enige pauze momenten zijn een flinke regenbui en een lunchpauze.
We passeren feitelijk niet veel bijzondere objecten. Geen muurschilderijen als wel de dag tevoren. Ook geen kastelen, maar dus de grote uitgestrektheid. Als dit het beeld elke keer zou zijn, dan val ik in de groep met een voorkeur voor afwisseling, maar deze wandeling is mij uitstekend bevallen.
Als je zo’n 4,5 uur door een terrein loopt, kom je uiteraard wel eens langs iets opvallend. Of het vakantiehuizen zijn, kweekbollen, huisjes van reuzebijen of toch onderdelen van een ruimteschip, we weten het uiteindelijk niet. Maar wellicht dat een lezer ons uit de brand kan helpen.
Laatste kilometers waren wat saai, omdat ons huisje vanuit de route alleen bereikt kon worden door een industrie terrein over te steken. Maar ondanks de tegenvallende temperatuur, hebben we de belofte van een frisse duik toch gepakt. Met een mooie Paulaner, een mooie afsluiting van weer een Camino avontuur.
Nog 980 kilometer
