We schrijven 18 september 2023 wanneer we weer eens aan de tocht der tochten mogen gaan werken. Deze keer zijn John en John, de mannen in wiens gezelschap twee maanden eerder de 4-daagse ook tot een succesvol eind is gebracht. Vreemd genoeg met in Nijmegen flinke blaren, maar daar is bij het lopen van de camino geen sprake van. Vergelijkbaar schoeisel, maar er is iets met het lopen in het buitenland waardoor de voeten geen problemen hebben.
Dit team is dus goed voorbereid en hebben er weer vreselijk veel zin in. Logistiek was het een wat grotere uitdaging omdat je met 2 auto’s moet. In dit geval zijn we door de dames afgezet bij Elda, waarna we in de juiste richting gaan lopen naar Villena. Zoals te doen gebruikelijk hebben we geen idee waar we doorheen gaan lopen, maar lopen, dat gaan we!
We lopen langs een vallei en met links en rechts mooie rotspartijen. De weg is opnieuw prima gemarkeerd en we lopen flink door. Doordat we getraind zijn er al heel lang naar uit hebben gekeken, moeten we niet vergeten te genieten. Ik moet zeggen dat John L, de hofleverancier van de foto’s on daar altijd wel op wijst. Ben je eenmaal in een schitterende cadans, dat hoor je … ‘Even zo blijven staan’ … of … ‘Oh vennetje…even een foto maken’! Nou, dan ga je vanzelf beter opletten!
Leuk extra vooruitzicht is dat John en ik al ruim een half jaar geleden een landhuis hebben geboekt voor de overnachtingen komende dagen. Met een eigen zwembad, dus dat is iets extra om naar uit te kijken. Verder heeft de uitbater van de AIRBNB een restaurant geboekt wat later ook een gouden greep blijkt te zijn. Dus de mannen zijn in opperbeste stemming.
We zijn er uiteindelijk langs gelopen, maar na een paar kilometer zien we een kasteel liggen. Castel Biar moet erg fraai zijn, dus daar een foto van genomen. De kasteelheren van de dag moeten natuurlijk wel met deze locatie op de foto.
Op weg naar Villena passeren we Sax. Zeer cultureel georiënteerd met voor de wandelaars een mooie aanduiding van de route.
We moeten volgens deze plaquette nog ongeveer 1.000 kilometer…wat op merkelijk is want in onze beleving staan ons nog 1100 km te wachten. Later staat nog minder dan 1.000 kilometer aangeduid, dus laten we daar vooralsnog maar vanuit gaan.
De ene wandschildering na de andere in Sax. Het trekt ook flink wat aandacht en de uitvoeringen zijn divers. Dan weer een bekende (lokale) persoon gedetailleerd afgeschilderd, dan weer een veldschilderij over de wijze waarop honderd jaar geleden de grond werd bewerkt. Erg onder de indruk zijn we van een muur met dieptewerking waar je in denkt te kunnen lopen
We verlaten Sax en dan schiet het aardig op naar Villena. Onderweg op de route zie je vaak vreselijke bouwvallen staan. Ook hier is dat weer het geval, maar door de ligging en de kleur kunnen we ons niet aan de indruk onttrekken dat eerdere bezoekers hier ook wel een droomhuis voor een editie ‘Ik vertrek’ in hebben gezien.
Beetje klussen, kwastje verf en een nieuwe B&B is geboren. Grond genoeg!
We gaan nog steeds als de brandweer en ja hoor Do ist Villena!
Eenmaal daar aangekomen, vinden we een café om ons welverdiende bier te scoren. De dames gebeld waar we zijn en die zijn door Google weer overal heen gestuurd. Niet happy, maar ze komen er aan. We zitten net achter de gele rakkers wanneer ik de Audi voorbij zie schuiven op de hoofdweg. Ik heb snel afgerekend en loop al naar de auto. John Houben is volledig van slag. Hij heeft een glas met halve inhoud achter moeten laten. Zijn blik moet ‘priceless’ zijn geweest. De volgende dag zijn we eerst gaan kijken of ze er nog stonden!!!1
Nog 1.002 kilometer