Einde Seizoen

Vast erg herkenbaar, aan het einde van het seizoen, het gevoel dat je te weinig hebt gedaan in de periode dat je bootje in het water lag.

Dat geldt ook voor dit jaar. En dat terwijl we toch al begin april te water zijn gegaan. En al in een van de eerste weekenden met ruim 25 graden in de kuip zaten te genieten van de heerlijkheden die Burgsluis te bieden heeft.

En inderdaad zijn we daarna geregeld naar Zeeland gegaan en ben ik meerdere malen opgestapt bij andere mooie schepen om de schipper te ondersteunen vanuit Scheveningen of de Duitse kust. Maar de weekenden op de boot waren toch te schaars. We kijken dus eigenlijk al weer uit naar volgend jaar.

Turen over het water

Op een van de laatste dagen op de Krabbenkreek zijn we richting Sint Philipsland gevaren en hebben we gemerkt dat de vaart met laagwater erg ondiep is. Dat dat altijd al het geval is geweest kan ik me niet herinneren. Wat ik me ook niet kan herinneren is dat ik daar ook een zeehond heb gezien. Dat je het hele jaar door wel een dikbuik op de plaat voor de haven ziet is me bekend, maar in dat ondiepe water had ik ze niet verwacht. Maar wel een aangename verrassing zo aan het eind van het seizoen.

En dat de boot er weer uit moet was me ook wel duidelijk bij het binnenvaren van mijn box. Normaal gesproken manoeuvreer ik de 9 meter wel naar binnen, maar door een flinke aangroei (je moet toch iets de schuld geven) nam ik de bocht toch wel erg ruim. Gelukkig heeft de vereniging ervoor gekozen om de kop van de stijgers te voorzien van een ‘stootrandje’ dus niks aan de hand verder. Hooguit een klein deukje in mijn ego, maar die kan wat hebben.

Wijzen naar de zeehond

Ik neem afscheid van vaarseizoen met het beeld dat me voor altijd zal bijgebleven. De avondzon van 27 augustus 2016 op de Krabbenkreek. Die komt volgend jaar en alle volgende jaren in een nieuw jasje weer terug.

27 augustus 2016